Can I Be - Chapter 4

Continuation—

"Ako na ang mag dadala sakanya sa clinic, you can go back to your class." Sabi ni Gio. Tumango naman ang kaklase niya habang namumula pa. Obvious na namumula ito dahil kaharap at kinakausap siya ni Gio.  Gusto niyang sumimangot dahil halatang may crush ito dito.

"T-thank you, Belle." Sabi niya at saka pilit na ngumiti.

Nang makarating sila sa clinic ay kaagad siyang binigyan ng gamot ng nurse. Sinabi nito na nabigla daw ang tyan niya dahil sa kinain. Doon niya naalala na naubos niya nga pala iyong vegetable sandwich ni Gio.

Tumingin siya sa reakyon ng binata seryoso ito habang nakikinig sa sinasabi ng nurse. Patago siyang napangiti dahil sa kilig.

Hinawakan nito ang kamay niya kanina tapos ngayon naman ramdam niyang nag-aalala ito sakanya. Feeling niya worth it ang kahihiyang nangyari kanina.

Hindi na muna siya pinabalik sa klase ng nurse, ang sabi nito ay mag pahinga muna daw siya hanggang umepekto ang gamot. Tinulungan siya ni Gio na humiga sa kama kahit sinabi niyang kaya niya naman.

"S-salamat." Nginitian niya ito. Umupo naman si Gio sa upuang nasa gilid ng kama.

Kumunot ang noo niya sa pag tataka. Hindi pa ba siya aalis? Hindi sa gusto niyang paalisin ito, nag-aalala lang siya na baka may klase pa si Gio.

"W-ala ka bang klase? I will be okay if you leave me here." Nakangiting sabi niya.

Umiling naman ang binata at saka inayos ang pagkakalagay ng kumot sakaniya. Natameme siya at halos hindi  makagalaw dahil sa ginawa nito.

"It's okay, nag papractice lang naman kami and besides it's my fault why your here."

"No! It's not! Hindi lang naman iyong sandwich na binigay mo ang kinain ko kanina." Pag-sisinungaling niya. Pero ang totoo ay wala na siyang kinain matapos niyang maubos iyong sandwich.

He chuckled. "But I force you to eat my sandwich even you don't eat vegetable. I'm sorry."

"Don't say that. Kusa ko naman kinain yung sandwich."

"But still I am sorry." Napabuntong hininga si Allie. Narealize niyang hindi matatapos ang usapan nila tungkol sa sandwich kung hindi niya tatanggapin ang sorry nito.

"Apology accepted! Ayan okay na." May ngiting sabi niya. Ngumiti rin naman ang binata at tumango.

"You can sleep, babantayan kita." He said softly. Tumango naman siya bago pumikit.

Ito na ata ang napakaswerteng araw niya. Sa simpleng pag-alala at pag aalaga sakanya ni Gio ay sobrang kinikilig na siya.

Siguro muka na siyang timang na nakangiti habang nakapikit. Hindi niya kasi ito mapigilan. Masaya siya at hindi niya ito matago.

---

Nagising si Allie dahil ramdam niya ang pawis sa palad ng kamay. Doon niya narealize na nakasiklop ang mga daliri niya sa malapad na kamay ng kapatid. She knows it's him. Kabisado niya kung gaano kalambot ang kamay nito.

Pinanood niya si Simon na mahimbing na natutulog. Para itong bata kung matulog. Napangiti nalang siya dahil naalala niyang iyong mga bata pa sila. Palagi niyang tinatabihan sa pag tulog si Simon at natutulog silang mag kahawak kamay.

Dahan dahan niyang inalis ang kamay ng kapatid, dahilan para magising ito. Mahina itong umungol at kaagad na napatingin sakanya ng makitang gising na siya.

"How are you?" Kagigising lang nito pero nakakunot agad ang noo. Napangiti tuloy siya.

"I'm better. By the way where is Gio?" Tanong niya dahil sa pagkakaalala niya si Gio ang nakatulugan niyang nag babantay sakanya.

"Emergency. His girlfriend call him."  Mabilis syang napalingon sa kapatid.

Girlfriend? What the hell? He's taken? Ang alam niya ay walang girlfriend si Gio paano nangyari yun? Feeling niya ay para siyang pinag bagsakan ng langit at lupa.

Nanlumo siya dahil akala niya ay simula na ng masaya nilang love story  and indeed its a love story but it end up one sided story. She assumed that may be the kindness, sweetness and care he shows was meant something special. Masakit tuloy. Ang bilis niya naman maheartbreak.

Pero ang totoo ay hindi naman siya ganun nasaktan. Yes, she had crush on Gio pero hindi pa naman ganun kadaming feelings ang naiinvest niya. She just hurt because she thought they have a chance but sadly he's already out of her league.

"Please stop liking him.. Wag ka ng mag kakagusto kahit kanino." He sound serious but Allie knows that he just worried.

Ngumiti siya. Gusto niya talaga pag gumagana ang pagiging over protective ng kapatid. Feeling niya ay ito talaga ang panganay at ramdam niya ang pagiging kapatid nito.

"Ang unfair naman nun! Bawal ako mag kagusto sa iba? Panganay ako kaya dapat ikaw ang pinagbabawalan ko." She teased.

"Kahit hindi mo ako pag bawalan hindi ako titingin sa ibang babae." Seryosong sabi ng kapatid.

Natawa naman si Allie. "Bakit hindi? Bakla kaba?"

Simon just smirked. "Say it when I have the right to kiss you."

Napawi ang ngiti ni Allie dahil sa sinabi ng kapatid. Natuptop ang bibig niya at ramdam niya ang kakaibang kaba namuhay sa dibdib niya. Hindi niya alam kung nag kamali lang ba siya ng rining o sinabi talaga ito ni Simon. Alam niyang minsan maloko ang kapatid pero ayon sa pagkakarinig niya seryoso ang boses nito.

"W-hat did you say?"

Simon tilted his head before he smiled. "Lets go home, mom and dad are at home. They said we need to go home early for our family dinner."

Kumunot ang noo niya dahil sa hindi pagkapanatag. But may be she heard it wrong. Napailing nalang siya. Right, she did. And why would Simon said such thing? Their siblings! Pakiramdam niya ay panandalian siyang nawala sa isip para isipin na ganon nga ang narinig niya. Ang dapat ay kalimutan nalang iyon.

At tulad ng sinabi ni Simon pag-uwi nga nila ng bahay ay naroon ang mommy at daddy niya. Nakangiti itong sinalubong silang dalawa.

Their parents have business to take care of kaya minsan lang ito umuwi ng mansion. But even they're busy they still make time for the family kaya okay lang sakanya na palaging wala ito. And besides she understand her parents, dahil alam niyang para din naman sakanila ni Simon ang ginagawa ng magulang niya.

"Oh princess I really miss you." Hinalikan siya sa pisngi ng mommy niya bago siya niyakap. Ginantihan niya naman iyon. Sobra niya ng namiss ang magulang niya.

"I miss you very much mom."

Matapos nyang yakapin ang mommy niya lumipat naman siya sa kanyang daddy. "God we miss you princess." Sabi nito.

"Me too." Hindi niya mapigilan ngumiti.

"Guest what? Dinner is ready, ako nag luto para sa family dinner naten. Come on let's eat." Sabi ng mommy niya kaya nagtatawanan naman silang sumunod sa kusina. Her mom is a good cook and she did really miss her food.

Sabay sabay silang umupo sa hapag and they said grace first before start eating. Mag katabi sila ni Simon ng upuan. Aabutin niya na sana ang kanin ng maunahan siya ng kapatid. Ito ang nag lagay ng kanin sa plato niya.

Napatingin siya dito pero focus lang ito sa ginagawa. Sunod nitong kinuha ay ang mga paborito niyang ulam at katulad nang sa kanin ay ito din ang nag lagay sa plato niya.

"Aw look at them dad. Aren't they sweet? I'm sure Simon really did took good care of our princess." Komento ng mommy niya.

Ngumiti naman si Simon. "Of course mom. After all she's my princess—our princess." Nilingon niya si Allie at ngumiti na parang normal langiyong sinabi niya. Or may be she's the one who isn't think normal. Palagi naman kasi siyang tinatawag na princess ni Simon. But weird because today she felt different on her brother sweetness.

"That's good son. Hindi parin kayo nag babagong dalawa, sweet parin kayo sa isa't isa." Nakangiting sabi ng daddy niya.

Napalunok si Allie. She really felt weird. Bakit ganoon? Bakit feeling niya sobrang apektado siya sa mga kinilos at sinasabi ng kapatid? Maybe she just bothered of what she heard. Dapat siguro ay kalimutan niya na yun, minsan ganun lang talaga ang kapatid niya.